#عادت داشتیم به میزمان در کلاس درس عادت کنیم. از یک جا به بعد دیگر نمی‌توانستیم روی نیمکت دیگری بنشینیم. حالا میز و نیمکت چه؟
خراب و ناامن و ناراحت! سه نفری ک. همگی پشت یک میز، آن هم یک میز غیر استاندارد ! مگر می شود خوشحال بود؟
ما عادت می‌کردیم.
به نیمکت‌های ناامن و ناراحت و  در تمام طول سال نشیمن‌گاهمان نباید تغییری احساس می‌کرد!
میزمان با تمام مشکلاتش امن ترین و بهترین جای دنیا بود.
اصلا رویش یادگاری می نوشتیم که بیشتر مالکش باشیم.
۹ ماه تمام جای ما همان جا بود. همان جا!
بعد بالاجبار باید دل می‌کندیم و می‌رفتیم!
کلاس عوض می‌شد. نیمکت و میزی ناامن در کلاسی دیگر. به آن دل می‌بستیم و حاضر نبودیم جایمان عوض شود که نیمکت خودمان است!
امن‌ ترین جای دنیاست!
همین‌دیگر.
ما به رفاقت ناآرام عادت می‌کنیم.
به عشق بدون امنیت! به شغل پراسترس! به همکار نامتعادل!
همین که دو ماه بگذرد عادت می‌کنیم.
جایمان را عوض نمی‌کنیم که  چه؟
جای من امن‌ترین و بهترین جای دنیاست!
مال من است! مال من

درود مهرورزان ، روزتون شااااد،،،،